Başlık : kalbim sen ki
Yazar : Nilüfer Uçar
eylül’dü günlerin hal ve gidişi
zamana yaprak döktü küçücük elleriyle
fırtına vadisinin halden anlamaz sarhoş rüzgârı
esti yüreğimin oyuğunda, yalnızlık su akıttı
sevincine bilet kestiğim ceylanım
koynumda beledim seni
sen ki; gâh allegro, gâh andante ömrümün can evinde
sen ki; hiç ihanete yeltenmedin
sağ olsun dediğimi duyumsadığında
ayaklanırsın tez canlı ayarınla
nazını sayamam elbette, uçarı kız hallerine alışığım
fanusuna sığmayan eski bir dost sine bahçemde
elim üstünde, nefesin nefesimde her dem
ah! çekilir mi be güzelim sensiz, dünyanın bu kahrı
irtifa kaybına uğrayan uçarı hevesin nicedir?
bil ki bel bağladığım sensin; yol uzun
yol zorlu
yol umut
harlı sevdalara sığınma evim
bilir misin?
ateş ve kül ocağım
umut gelecek bekler
bağdaş kuran yaşamda
saksıdan büyütmedim ki seni;
toprağına, tavına
ışığına, suyuna takılayım
kırmızıya sevdalı
yaşamımın ana kumanda merkezi
susma… susma mayınlı sahamın pim’siz bombası
kan kardeşim, can yoldaşım
ah kalbim! sen ki; hiç ihanete yeltenmedin
(Nilüfer Mevsimi, Hayal Yayınları, Ocak 2021)