Başlık : SIR
Yazar : Selmin Atmaca
Siz hiç ağaç dinlediniz mi?
Tüm yedi Gök inananları
Konuşur onlarla
Altaylar'da, Kaçkarlar'da, Toroslar'da?
Ve dahi Kaz Dağlarında.
Bilgedirler,
Bahsederler olmuşlardan olacaklardan
Güneş'in etrafındaki onaltı yıldızdan.
Dündü, bugün gibi,
Sustu bilge,
Yedi göğe çığlıklar yükseldi;
Kestiler kolumu kanadımı
Kaçamadım, bulun o insan görünümlü varlığı!
Ağlamaz toprak olanlara
Aç gözlüdür, yutacak ya,
Çok damla düştü yedi Gök inananlarından
Zira, doğmuşlardı onların karınlarından.
Dileyemezlerdi kötüyü, yasaktı
Tüm maviler toprağa baktı
Haber gitmişti alta
Şenlik vardı o diğer yedi katta
Baktı mavi çocuk göğe
Sonra diz vurdu yere
Ağaç benim, dedi mavi çocuk
Deviriyorlar bak!
Görmüyorlar mı, kan her yer toprak
Gök kızdı mavi gözyaşına,
Sordu; Sen ne işe yaradın orda?
Kalktı çocuk, sildi mavi yaşları
Koştu ağacına.
Birden görülmez oldu
Ama sesi duyuluyordu.
Korkma! Dedi, ağaç ana!
İşte burdayım, tam yanında
…
Gök gördü ki, mavi çocuk artık doğa
Anlamış ama gücü yetmiyor Onlara,
Fısıldadı çocuğa;
Geliyorum, geliyorum
Koymaya Onları ağaçtan tabutlara.
Abartıyorlar, dedi yeryüzü çocukları
Yerlik de alkışladı Onları
Toplandı tüm maviler
On yedi kere seslendiler,
Siz hiç ağaç dinlediniz mi?