Başlık : YARICI BAHTİYAR VE OĞLUNUN ÖYKÜSÜ
Yazar : Hüseyin Rayif Kızılaslan
Bahtiyar!
Ufak tefek adamı,
kırklarında var yok,
sarısı az kırca saçlı,
kaşları alabildiğine gür ve kırçıl,
yüklemiş yükünü yaşamın,
yılların zayıflatıp yıprattığı, omuzlarına,
tek arabası vardı, ağaç, odundan,
Tekerlekleri çemberi kaplı metalden,
yorgun yıprak hayli yaşlıca, iki beygire emanet,
ki,biri ala,bir doru,koşum beygirlerinin,
Bahtiyar;
Kalan miras, dedemden Rahmetli, kıraç tarlalarımızın yarıcısı,
Sakarya mahallesinde;
Çocukluğumun yoksul Balıkesir'inde
Eski harapküçük bahçeli,
kerpiç iki göz' nohut oda bakla sofa' evcazında
Ederdi pazarlık bitmeyen saatler boyu uzun, uzun,
Gurtarmıyo,'Kamila abla',derdi Rahmetli anama,
Olacak ya, tuttumu tutardı,
damarı anamın,
Pazarlıkçı, Kayseri’li,
Pazarlık üstüne, pazarlık,
Ekinleri, darıları, günebakanları, yüklenirdik şinik, şinik,
Ekin, zahire pazarına,
Bahtiyar ufak tefek adamdı,
Sarısı az kırca saçlı
kaşları alabildiğine gür ve kırçıl,
yüklenmiş yükünü yaşamın,
yılların zayıflatıp yıprattığı omuzlarına,
Babayiğit bir oğlu vardı,
Benden kabaca,
Duydum ki sonra,
Tıbbiye de okurken,
Vurmuşlar,
Balıkesir Necati eğitim öğretmen okulunda,
O yiğit genci,
Oğlunu Bahtiyar'ın,
Umutlarınıda,
Yandı içerim oy!
Reva mı?
Hikmet'inden sual olmaz emme,
Reva'mı?
(Kasım 2021)