Başlık : ADSIZ OZANLAR KENTİ// Serdar Koç (M. LorisLemur M.)
Yazar : Serdar Koç (M. LorisLemur M.)
-XVIII-
Benim okulum senin aşkın sevgilim, hayat bilgim.
Ellerinden öpüyorum, parmak uçlarından, bileğinden, hem el hem ayak bileğinden.
Kalbin kalbime sırdaş olsun, tenin tenime yoldaş…
Bir varmış bir yokmuş rakı zamanı meyhanenin birinde…Kadehlerden süzülerek göğe ağmışlar, gel zaman git zaman…
Şişeyi kırmışlar, kadeh biçare, maymun…
Rakı içtim, yarım litreden biraz fazla. Sarhoş oldum bir litreden hafif.
Yaşadım litreden eksik. Öldüm litreden ağır. Âşık oldum, litrelerce…
Yazılması pek muhtemeldir, eğer yola çıktıysa yeni şiir.
Her yeni şiir, bir mucize gibi gelir tıklatır yürek kapımızı, sözcükleri esritir.
Yürek kalkışmam sanadır.
Yazılıp biten her şiirden sonra, bir kez daha yitirmeli belleğini şair.
Lafazanlıkla, ağdalı kelamla, laf ebeliğiyle, ahkâmla şiiri karıştırmamalı.
(Anlamı anlamsızlaştırarak da yeni bir anlama ilerlenebilir.
Anlamsızlığı ilerleterek de yeni bir anlama ulaşılabilir.)
-Daha önce de buna benzer bir şeyler mi söylemiştin?
Kendi cenazesini taşırsa A’li, ki kendi doğumuna da ebedir Zeyn’el. Ey Zeynel!
Tabut da beşik de aynı. Beşikler rahmi, tabutlar kalbi, ömürler bereketi rağmına. Hu!
-Kırklar yediler, pirler veliler aşkına. Dil ile dilbaz aşkına. Hû…
Sana bir harf armağan ediyorum, adınla başlayan,
Harfleri birbirine ekliyorum, adını seçiyorum karanlıkta,
Adını iade ediyorum, adımı sökerek bağrımdan,
Kendimden vazgeçip. Sır olup. Yok olup. KünFeYekün,
Sen oluyorum, ben sizim artık bensiz, biz oluyoruz…
Sitem, aşkı anlamaktan acizdir, ne bilsin ki.
Gümüş saçlarının atlasında okuyacağım aşkı, kaşlarının karasında.
Bir roman baştan sona aynı cüretle yazılamıyor. İktifa yoruyor kalemi.
Kendine bakabilirsen uzaktan
Uzağa şöyle bir, gece uyurken
Gecelerin çengelini görürsün
Issız, yetim bir soru büklümü/nü
-Bunu saymıyorum, tekrar isterim. Bir değil, bin ömür isterim.
Antara bin Seddat’ın dediği gibi;
“Şairler bize şiir elbisesinde yama yapacak yer bıraktı mı?”
Ki…