...
Başlık : Esrik Roman ADSIZ OZANLAR KENTİ
Yazar : (M.Loris Lemur M) Serdar Koç

    -IV-

Şu dostluk sofrasında üzüme döner insan, üzüm rakıya…
Yol uzadıkça yoldan çıkar, söz kısaldıkça yola girer…
Azı karar. Az konuşur bozkır insanı. Sözü tutumlu kullanır.
Yapılacak işleri vardır. Vakti değerlidir. Hora geçer.

Yârimizle aramızdaki dudak payı aşk. Sonsuzlukta bulanır ben’iz.
Ana rahmimizdeki çocuğumuz O; İsimsiz Yol; Adsız Yolcu.
Kısa süren düş, upuzun kanayan…
Yârin önceliğini kabullenmekten başka bir şey gelmez elden.
Ateş feşan devrimci olsan da…

Öpüp koklamaya kıyamadığımız bebeler, faşizmin pençesinde can verir.
Ve kitlesel cinnete kurban… Doyumsuz getirim illeti, sınırsız kâr hırsı…
Ekonomi politiği ve hukukuyla gezegeni boğan bir hastalık kapitalizm…
-Ve emperyalizmden koparmalıyız bağı bahçeyi, inadına direnmeliyiz-
Oysa biz hepimiz emek cephesiyiz, devrimde cem oluruz ancak.
-Biz doğrulunca gök kubbe yırtılır da arşı alaya yükseliriz.-Gerçekle uzlaşmak için değil, gerçeğin reddidir devrim.

Yaprak gökyüzünden iner kâğıda ve orada yurtlanır, resmin ömrünce…
Sonsuzca söze gelir, can bulur. Hayat boyu, kalem keyfince…Yalansız yazgı, yalın yaşam, pervaneyle ateşin öyküsü…

Bozkırda tren yolculuğu, maviş bir kıyıyla karşılaşıp da deliremediğim…
-Üç yanı denizlerle çevrili uçsuz bucaksız bir bozkır Anadolu-Gaz lambasının kısık fitili, delişmen öfkelere, kuru kabuk misali…
Irmak boylarındaki ıslık… Olası hayatlardan arta, yaşam sürgünü…

Gecikmiş alın yazım. Ay ayaz, ay şafağı yaz.
Göğün tepesinde, gecenin kaynakçısı ayı perçinliyordu.
Işıklar dökülüyordu, karanlığın gözeneklerinden…

-Haydi, hep beraber uzun avaz susalım mı, dostlar?
Aşk kuantumu bu, başlarken sonunu bilemezsin ki…
Güz damlası, üzüm salkımı… Tin kadar uzak, ten kadar yakın.
Bir sevdalı bakışa bir ömrün ödendiği…

Şiirini adayabileceği bir yaşama aldanmak istiyordu.
Dünyayı güzelleştirmek için sözcüklerden daha büyülü başka şeyi yoktu.
Dizeler evi ve eşyalarıydı. Bir evlek gökyüzü sonsuzluğu…

 

 

Sayfa : 4