Başlık : karadullar /afet
Yazar : Betül İğdeli
afet de de bir dur derler ki bir vakitler
bir afet-i devran vardı ki
ne yuvalar yıkar
bir bakışıyla
gönülleri tutuşturur
ne ocaklar söndürürdü
bu kentin afet-i devranı
olmuş mu şehrin başkan babanın gözdesi
yazıyor yazıyor gasteler afeti yazıyor
sakın zannetme ki afet
yangındır depremdir seldir
bu afet başka bir afettir
o gönüllerin afetidir
afet mi
başkan babamızın afetidir
sel olmuş mağazaları götürmüş
hasta ettiği biçareleri hayata küstürmüş
asi gördüğü gönül ahalisini kent dışına savurmuştur
ah afet ah
ah alma bunca bedduayı
ne olursun yıkma yuvalarını
kentin kadınlarının karartma bahtlarını
ah afet ah
ne doyumsuz kadınsın
bu kentin meselinası
sen misin nesin
nedir bu vahşi kediliğin
yetmiyor mu adamları sömürdüğün
kapının önünde süründürdüklerin
kuyrukta parasız kaldıklarından
çaresizce atılıyorlar
kentin dışına sopalı adamlarınla
afet afet olalı
ahali ondan bu denli yakınmadı
oysa o hiç gönlünce takılamadı
DEVAMI HAFTAYA PAZARA