Başlık : Bumerang
Yazar : Cihat Tanju Bucak
“uzak; içini görmeyen gözün yarattığı mesafedir"
a-)
boşluğun bir yeri
boşa dönen saatin bir yerinde
kendi sırrında dolaşan bir ayna gibi
sesi bana ait olan
ama benim seslenmediğim bir yankı
kesik çığlıklar halinde beni çağırıyor
bileğimdeki saatim
boşluğu bakar gibi
yitirdiği zamanı arıyor
doğurduğu yavrusunu kaybetmiş ceylan gibi içim yanıyor
oysa burada ceylan yok, oysa burada orman yok
oysa burada hiç bir şey yok
yalnız yanağı gözlerle delinmiş bir gökyüzü
kesilmiş damarlar halinde beni seyrediyor
biliyorum bu ses benim sesim
biliyorum ama bu sesi ben seslenmedim
koparıp köklerimi dünyadan boşluk ülkesine gidiyorum
sırtına bindiğim bu nehir
beni buraya bir daha geri getirecek mi
bana sesimin sahibini gösterecek mi bilmiyorum
b-)
diyerek çıktım sesimden;
sözler ayetlerle yer değiştirince
sesi incelirmiş insanın
sezgileri gelişirmiş
parmakları titredikçe
basireti açılırmış
gözlerine inen perdeye inat
anlamlar filizleniyor
içinde yaşadığım
beden şehri yaşlandıkça
hatıralarımla eşleşiyor
düşündüğüm, yarıda bıraktığım
ümit ettiğim her ne varsa
iki yakayı birleştiren iki yakayı ayıran
bir boğazın ortasında
geriden gelip önüme dökülen
ses ve yankı arasında
c-)
bunca ses
bunca anlam
benimde sesimdi elbet
şimdi altında dolaştığım
kulağımdan dökülen
hem gökyüzü gibi görünen
kulaklarım, gözlerim, dudaklarım
hepsi beni diken terzinin elbisesiymiş meğer
temmuz 2016