Başlık : Her 1 Mayıs Bana Yaşar Nezihe’yi Hatırlatır
Yazar : Ş.Nezih Kuleyin
Evet unutulan ve yaşatılan yönleriyle Yaşar Nezihe yürekli bir kadın şair olarak bize bıraktığı bir şiirle 1 Mayıs’a bir derinlik ve tarihsel bir not düşmeyi başarmıştır. Bilmeyenler için Yaşar Nezihe hakkında kısa bir bilgi verelim
17 Ocak 1880 de doğmuştur. Çağdaşları arasında en kötü ekonomik şartlarda yaşamış, kardeşleri ölmüş, babası okula gitmesine karşı olduğu için gizlice okula gitmiş, her çocuğu okula anne babası getirirken onun yanında kimse olmamasından dolayı öğretmeni tarafından “kendi gelen” adı takılmış, babası okula gittiğini duyunca onu döverek evden atmış, üç kez evlenmiş, hiç birisi ile kısa süreli bile bir mutluluğu olmamış, iki çocuğunu kötü beslenmeden dolayı kaybetmiştir.
Kendisini anlatırken şöyle demektedir;
Sadece bir yıl eğitim alır ama o kadar zeki olmalıdır ki bu eğitimle, üç dilde şiir yazacak kadar bir yetkinliğe, her biri çok nitelikli eğitim almış kadınlar dünyası dergisinin yazar kadrosu arasında kendine yer bulmayı başaracaktır.
Hayatı bu derece kötü şartlarda yaşayan Yaşar Nezihe şiirimizin en usta şairlerinden birisi olmayı başarmıştır. Şiirleri bugün bile Urfa’da yapılan sıra gecelerinin olmazsa olmazları arasında yer alır.
Tutuklanır aç kalır ama işgal yıllarının İstanbul’unda işgale karşı direniş mücadelesinden ve İşçi hareketinin yayın organı haline gelen Aydınlık dergisi ile Kadınlara Mahsus Gazete’nin önemli yazarlarından biri olmayı başarır.
Aydınlık onun “1 Mayıs İçün” adlı şiirini kapağına basar. Size şiiri ve Aydınlık Gazetesinin kapağındaki biçimiyle ve latin alfabesi ile aşağıda aktarıyoruz.
Bugün hür yaşamak hakkı seninken
Patronlar o hakkı, senin almışlar elinden.
Kalbinde niçin yok ona karşı, yine bir kin?
Lakin seni fakr etmede günden güne berbâd.
Azm et de esaret bağı kopsun bileğinden,
Bir parça da evlatlarının çehresi gülsün.
Mayıs birde bu birleşme gününde
Bişüphe, bugün kalmadı bir mani önünde.
Yıllarca bu birlikte devam eyleyiniz siz.
Ta'zim ile, hürmetle sana başlar eğilsin,
Bak fabrikalar uykuya dalmış gibi şimdi.
Sen bunları hep kendin için şan-ü şeref say.
Ses kalmadı, her velvele bir mum gibi söndü.
Sen olmasan etmezdi teali medeniyet.
Kuvvetedir hak. Hakkını haksızlara anlat.
Yaşar Nezihe soyadı kanunu çıktıktan sonra Bükülmez soyadını alacaktır. Bekir Yıldız “Şair Ana” adlı öyküsünde onu bizlere yeniden hatırlatır. 1970 yılında aramızdan ayrılır.
Ben ise her 1 Mayıs’ta buruk bir acı ile Yaşar Nezihe Bükülmez’i hatırlarım.