Başlık : Esrik Roman ADSIZ OZANLAR KENTİ
Yazar : (M.Loris Lemur M) Serdar Koç
-IX-
Sensizliğin rüzgârı uğulduyor damarlarımda, kalbimi parçalıyor. Aklımı dağıtıp, ruhumu yaralıyor.
Acılı saatler unutulur ve gün yeniden doğar kollarında sevgilinin. Yalnız ve korkulu rüyalardan uyanılır.
Dudaklarına gömülür kalır hasretim. Ömür boyu ah! Ömürler boyu. Zamana boyun eğmiş yitik vadiler, ah bir de senin vadilerin sevgilim, gövdenin vadileri, taptaze balkıyan. Pespembecik.
Korkularımın başlangıcını unuttum. Unuttum sebebini. Ama hâlâ devam ediyorum korkmaya. Ölsem de devam edecek sanki. Devam edecek yorgun düşürmeye beni.Aşk da yaşlanır sonunda, kırış kırış olur ömrümüz, olursa.
Yorgunum, çok, asırlarca.
Gece yarıları hazindir, bir başka gün başlamıştır, henüz ait olmadığın.
Gece yarıları üşür çocuklar, yoksunluktan ya da sevgisizlikten.
Ölüler baharı bekler, sevmezler kışı, üşürler.
Koca ırmak gürül gürül akıyor, hiç dinmeyecek gibi denize aşkı. Ben oturmuşum kıyısına şiir yazarcasına, hiç ölmeyecekmişim gibi sanki. Bendeki şu cürete bakın. Kendim de korkuyorum bu fütursuzluğumdan. Gözüme bir görünecek var sanki. Azrail mi desem, Cebrail mi? Esin indiren.
Karları savuran bir ayaz yel, savurdu kalbimi de. Mor bir şelalede. Zemheriye çevirdi. Mor kâküllü beyaz bir kuğunun gıybetinde.
Kentler de doğar ve ölür, insanlar gibi. Yaşıyor hâlâ kentimiz, biz yaşadığımıza göre. Daha ne kadar ömrü vardır ki acep bizden öte. Uzun ömürler dilerim kentime. Neşeli, huzurlu, bol şamatalı. Allı pullu sevişmeler…
Oturmuşuz karşılıklı rakı içiyoruz ve biliyoruz ki şuan üretilmiş ve üretilmekte olan bütün rakılar bitecek yakında ve yakında bizler çekileceğiz hayattan. Rakı üretilmeye devam edecek ve tüketilmeye. Bir rakı muhabbetidir ki akıp gidecek, rakı ırmakları boyunca. Tıpkı aşk gibi, şiir gibi, biteviye.
Ölümün kucağında büyütür bizi hayat.
Ömür dediğin rüyadır belki, bir gün kendine uyandığın. Gerçektir belki de ölüm.
Aşkına çaresizce buyun eğmem bundan, sensizliğin cehenneminden ölesiye korkmam…