...
Başlık : sürgün
Yazar : Aydın Şimşek

Mekân duygusu esriyor
Sonsuz kopuş başlıyor geleceğe
Yitik insan ve köpek ulumaları
Doğanın kanını donduruyor
Kar altında ne toprak ne kök
Çürüyen tarih:

Bir zamanlardı;
Suyun diliyle konuşulan
Berrak gövdelerin kokusu geçerdi kâğıtlara
Kentleri kuşatan varoşların oryantalist düşleri de
Anlamlandırdı kendini çok katlı evlerde
Babamla aynı dilde dinlenirken
Çocuğum ayrı dilden seslendiğinde
Dijital kastlarda mekanik şiirlerin arasında

Atların sağrısındaydı serüvenciler,
Rüzgârın yol arkadaşları çekildi birer birer
Makinelerin gölgelerine, devinen homurtuyla
Başladı gün ve kan, dönüşümsüz zamana
Terledi evren bir pul halinde
Sinema kapılarında kalan heveslerimde

Bilincin içinde embiryon mağradan mağmaya
Dönüştüğünde ellerimiz ne çok sevinç aktı karanlığa
Kaputumuz, gocuğumuz ve iki dünya savaşı
Postalalrımız ağzına kadar kemik, ayaklarımız taş yorgunu
Yakılan ülkelerden geçtik inkârlar edinerek
Ve sonra yakıldı ülkelerimiz ellerimizi ısıtan ateşte

Sonra öğrendik, sürgün bir adaydık bu dünyaya

 

 

Sayfa : 20