Başlık : Seninle
Yazar : Barış Çelimli
Ah benim Defne Yaprağım
Bahçemin mayhoş kokusu
Gerilmiş elmaya batan diş gibi
Ömrümün bu yaşına
Denk gelmiş armağanım
Seninle sabahlara aydınlık arıyorduk
Gökyüzü karanlıktı
Tenimizden topladık ışıltıyı
Ah benim kara üzümüm
Geceyi çiğneyelim topuğumuzla
Şırası güne damlasın
Damıttık kalbimizi göğsümüzde kaynatıp
Ne yaşımızdan korktuk
Ne telaşımızdan kaçtık
Örtmedik üzerine
Gecenin örtüsünü
Seninle mülteci çocuklarımız vardı
Sayısını bilmedik
Ama kuyusunu gördük
Kör talihlerinin
Ben senin güzelliğinde
İri gözlerini gördüm tüm çocukların
Ölümün koynunda kara uykularında
Diri düşlerimize gülüyorlardı
Seninle sökülmüş fidanlarımız vardı
Sen güldükçe ormanları yeşerttik
Tutundum aydınlığına
O güzel gülüşünün
Bir orman yangınından
Kaçan ceylanlar gibi
Atıyordu kalbimiz
Gün doğarken başlayan acılara
Gün batarken bir daha ağlıyorduk
Durmadan eşiyorduk
Bilsek de su çıkmayacak kuyuyu
Belki de iflah olmaz yorgunlukların
Yarasını deşiyorduk
Göm beni düşlerinin toprağına sessizce
Canım düşünde filiz
Kalbim kalbine ayna
Tutulduk birbirimize
Seninle sırtını sıvazladık toprağın
Bahar gelsin iyileşir
Yaralı teni diye
Ağaçların hatrını sorduk her sabah
Kuşlara gökyüzü olmak istedik
Tüy gibi kalbimizle
Zamanın taşlaşmış avuçlarında
Taşıdık aksak bir aşkı
Zamanın uçlarına