...
Başlık : GÜNDÜZ GÜNDÜZ DOLUNAY
Yazar : Ş. Didem Keremoğlu

Babamın yattığı bakımevinin birbiri içine açılan dezenfektan kokulu dar koridorlarını geçip odasına varıyorum. Kapısını yavaşça araladığım odası ihtiyar nefesi kokuyor.

Uyuyor. Suratındaki ifadeyi nasıl tarif etsem? Meymenetsiz! Uyurken bile suratı aynı meymenetsiz. Bir yeri acıyormuşcasına iniltili bir nefes almakta. Duymayan kulağı ve geçirdiği felçten bu yana tutmayan bacakları dışında hiçbir şeyi yok oysa.  “Beni görünce sevinecek mi acaba?” diye sorgularken yakaladım kendimi yine. İçimde bir oda var benim, o odada işe yaramaz eskileri biriktiriyorum hâlâ. Umut, sevgi, iyinin hep galip geleceğini sanmak gibi on para etmez, ahmakça duygular bunlar. Ucuna iliştiğim koltuğun vinleks deriden döşemesi bacaklarıma yapışıyor. Sırtım ter içinde... İhtiyarlar çiş kaçırdığından olsa gerek eşyalar hep muşamba kaplı. Neredeyse iki mahalle ötedeki otoparktan buraya bu sıcakta yürümek bir de… Taksiye binsem yeriydi.

Camdan dışarı bakıyorum. Mutlak mavi bir gökyüzü var başımın üstünde. Uzaktan bir yerlerden hırpalayan sesli bir kadının söylediği arabesk bir ezgi sızıyor odaya. Ulu bir palmiyenin yelpazeleri arasından yarısı rakı beyazı, diğer yarısı puslu silüet halinde dolunay gözüküyor gündüz gündüz. Yerimden doğrulup yanına yürüyorum. İnleyen bir nefesini daha bıraktığı yerde üstündeki çarşaf oynuyor. “Senin mutlu ya da mutsuz olduğunu hiç düşünür mü bir çocuk baba?” diye fısıldıyorum kulağına. Terkedilmiş, yenilmiş bir babanın elinde neye dönüştüğümü sorgulamayı bırakalı çok olsa da… “Biliyor musun bugün ne yapacağım?” diye devam ediyorum konuşmaya. “Buzlu bir şişe rose açacağım, ipekli bir gecelik, mum ışığı ve nefret ettiğin Earl Klugh* albümlerimden birini çalacağım; sensizliğin keyfini sürdüğüm evinde.”

İniltisi duruyor birden. Kalbim kulaklarımda atmaya başlıyor, ellerim buz gibi… Niye yaptığımın bilincinde olmadan perdeleri sıkı sıkıya kapatıyor, zile basıyorum. Odayı aydınlatmayan bir ışık düşüyor içeri yine de.

Biri giriyor, birileri daha…

Duyacağımı sandığım mutluluk nerede?

 

*Earl Klugh, Grammy ödüllü caz müziği besteci ve gitaristi.

 

 

                                                     

    

 

 

    

Sayfa : 13