...
Başlık : BUĞDAY KOKUYOR ÇOCUKLAR
Yazar : Barış Çelimli

Annemin elleri hamur kokuyor hâlâ
Buğday türküleri düşmez dilimden.

Toprak tenli çocukların o iri gözlerinde
Göğe sığmaz acıları gördükçe
Sazımın teliyle boğuluyorum,
Göç ediyor yüreğim uzak kentlere
Gövdem kuru bozkır, yüzüm bulanık su
Takılıp düştükçe acının tümseğine
Şiire tutunup doğruluyorum.

Buz içinde demir eritiyorum
Küle serptiğim tohum
Köz köz büyümede şimdi
Bir yangın bahçesine yağmur çağırıyorum.

Siz hiç mi görmediniz ağlarken annenizi,
Babanız akşam eve mahcup dönmedi mi hiç?
Bir çocuğun gülüşünü tekmelediniz;
O ayaklar yormadı mı sizi oyun parklarında?
Kuşun dala konmasını ağaca yük saydınız,
Hiçbir kuş su içmeyecek ellerinizden!

Hava soğuk, Üşüyorum;
Boynuma bir atkı sarıp
On yedi yaşımı düşünüyorum.

Sayfa : 20