Başlık : SIR
Yazar : Serdar Koç
ten döşeğinde uyudum
tin urbası giyindim
-I-
yârim ben’im, hem
gündüzüm, gecem…
gün doğar yüzünün akşamında
omuzların seherde ay
insanın insana armağanı
(aşk/
/tenin tene yoldaşlığı…
-II-
haydi saki/ günden geceye
bulut sağalım/ kadehlere…
ağzımdaki bütün serçeler
yârimin kuğu boynuna doluş-
sun
çoğalsın öptükçe dudakları
uyansın kuytuluklar…
-III-
upuzun bir öpücük(müş) aşk
sonsuz hasret
birbirimizin yüzünde konukluğumuz
tenimin tuzuna karışan tat
ırmakları…
-IV-
y
a;
r
kenarında tutunduğum kırık dal, yârim-
vahiy halinde kalbime inen
-hayattan apardığım-
)koşarken düşürdüğüm us(
hasretine del’olduğum…
hem ayna
(hem de sır…