Başlık : ÇAY KOKUSU BİZİ SARARDI
Yazar : Sami Aydoğan
sokak lambaları yanardı sen ışırdın saçların ışırdı
pasoma bile bilet alamadığım aylardı
bulvardan insanlar akardı ben akardım istasyona doğru
kızılay sıhhiye arası bir kanat çırpımı kadardı
sırtımda boğazlı kazağım bir de parkamdı
parkalı bir delikanlı anılarımda şiir yazardı
kendisini yazmazdı ayıpsanırdı hep seni yazardı
altı kırk trenini beklerdim canım simit çekerdi
altı kırk trenini beklerdim canım çay çekerdi
canım nasıl çekerdi özlemli kaçamak öpüşlü heyecanlı
hiç binmediğim beklemediğim trenler durup geçerdi
hırkalı paltolu montlu yolcular inip binerdi inip binerdi
parklarda kaldırımlarda evlerde mutluluğu arayan insanlardı
yavaşlardı tren yavaşlardı akşam dünya yavaşlardı
vagonun penceresinden beni arardı bakışların hücrelerime sinerdin
lâl olurdum parkamın içinde büzülür bin hal olurdum
sonra altı kırk treni bir soluk dururdu sen inerdin
bir vagon kuzguni saç inerdi bir vagon kestane göz inerdi
iki yana açılan deniz mavisinden kucaklardı
seni sarardım çay kokusu bizi sarardı
koskocaman bir gülüş bakardı garın bekleme salonu
saçlarında yorgunluk saçlarında tebeşir kokusu
saçlarında sevdalı bir akşam kokardı
seni kucaklamak bahardı çiçek dolu kahkahalardı
kalbimden beynimden dilimden dökülenleri
toplayamadığım anlardı
bağıra çağıra gezdiğim seni delicesine sevdiğim
inanılmaz zamanlardı